ย่ำแดนมังกร (15) : คืนสู่ฮ่องกง (2)

จริงๆแล้วตั้งใจจะเขียน blog ยาวๆ แต่พอเจอบทความ sweatshop เข้าไปเล่นเอามึนไปชั่วครู่ แอบนินทาเหอะ รุ่นน้องสมัยนี้เขียนหนังสือดีมากเลย เล่นเอาผมสะดุ้งไปหลายบรรทัด
อยากเล่าเรื่องไปเที่ยวดูน้ำท่วม พออ่านที่น้องหญิงเขียน (http://ycmm2528.spaces.live.com/) รู้สึกว่า เราไม่อยากเขียนแล้ว น้องเค้าเขียนสนุกดีแถมนินทากรู อีกต่างหากแต่ถ้ามีเวลา ก็อยากจะถ่ายทอดอีกมุมมองของเรา ให้ลองอ่านกันบ้างติดแต่ว่า เรื่องที่ไปฮ่องกงมันยังไม่จบน่ะสิ เลยมีทางเลือกคือ รีบเขียนฮ่องกงให้มันจบๆซะที หรือก็หยุดเหอะ แล้วมาปั่น proposal ก่อนจะโดน ปูนและกอล์ฟ แซงหน้าไปประหนึ่งถูกจิงโจ้ว่ายน้ำแซงหน้าก็มิปาน
หรือว่า ทำทุกอย่างไปพร้อมๆกัน
สรุปคือ ทำทุกอย่างดีกว่า สวัสดิการของสังคมจะไม่เลวลงไปกว่านี้นะ
กลับมาที่ การเดินทางกลับมาสู่เกาะฮ่องกง
คณะทัวร์ของซีซั่น ฮอลิเดย์ เดินทางออกจาก Lo Wu ซึ่งเป็นสถานีต้นทาง เพื่อจะไปลง Hung Hom ระยะทางก็ไกลอยู่ ใช้เวลาเดินทาง 1 ชม. กว่าๆ ขากลับนี่ได้นั่งล่ะ ก็แน่ล่ะครับ เล่นขึ้นต้นทางอะ ไม่ได้นั่งมันก็คงจะทรมานพิลึกเชียว และก็โชคดีกว่าตอนขามา เพราะว่าเป็นตอนกลางวัน จะได้เห็นอะไร ข้างทางบ้าง

ภาพแรกที่เห็นเมื่อรถไฟออกจากสถานี ก็เป็นภูเขาล่ะครับ ผมค่อนข้างจะทึ่งกับสภาพภูมิประเทศที่สวยงามอยู่บ้างของเซินเจิ้น และท้องทุ่งกว้างๆ ที่เต็มไปด้วยหญ้า
รอบๆผมก็ เป็นคนเดินทางชาวจีนทั้งนั้นแหละ เดาเอาจากเหล่าเต๊ง ที่ตาอะนะ บรรยากาศบนรถเงียบสงัดเชียว ไม่มีใครพูดอะไร เรานั่งฝั่งตรงข้ามกับน้าผกา สามีของน้าผกาก็ควักหนังสือ ประมาณปัญหาไฟใต้มาอ่านช่วงนั้นกำลังอินเทรนด์

รถไฟก็ผ่าน ไปหลายสถานี คนก็แน่นขึ้นเรื่อยๆ แล้ว พอผ่าน Tai Po Mkt station (ดูแผนที่ประกอบ) ก็มีอาม่าแก่ๆ คนนึงขึ้นมา เข้าใจว่ามาตลาด เพราะว่าถือตะกร้าใส่ผักมาด้วยเตรียมจะกลับบ้านล่ะมั้ง พี่ผมก็ลุกให้นั่ง (ทำไมไม่เป้นผมใช่มั๊ย ก็กรูเมื่อยอะ) อาม่าแกก็ขอบใจ -เดาว่าขอบใจ เพราะว่าไม่รุว่าพูดว่าอะไร- แต่อาราม อาม่าอีคง ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง เพราะผมกับพี่ก็พูดนินทาแกนั่นแหละ ประมาณว่า คงไปตลาดมา อะไรประมาณนั้น ดูแกจะหวาดๆ เราสองคนอยู่ไม่น้อย ว่าไอ้สองคนนี่มันพูดอะไรกัน
พอรถถึง สถานี Tai Wei ซึ่งเป็นจุดเชื่อมระหว่างรถสองสาย คนเริ่มลงกันมากขึ้น แกก็รีบ ย้ายตัวเองไปนั่งที่อื่นทันที ไม่รู้ว่ากลัวอะไรเหมือนกัน แต่อาจจะเป็นมารยาทที่ดีก็ได้ ใครจะรู้

จากจุดเชื่อมมาไม่นานก็ถึง Hung Hom สถานีรถไฟ ก็เป็นที่เดียวกับที่เราขึ้นไป Lowu นั่นแหละ ทุกอย่างก็ยังคงทุลักทุเลเหมือนเดิม เนื่องความเพราะกระเป๋าใบใหญ่มหาศาลนั่นเอง ปรากฏว่าโดนประตูหนีบ เจ็บนิดๆ แต่ก็ไม่เท่าไร

จาก Hung Hom ก็อารามว่า หิวข้าวครับ เพราะกว่าจะหลุดการตรวจคนเข้าเมืองของ ฮ่องกง ก็ ปาไปเที่ยงกว่าแล้ว รถโค้ชก็มารับพวกเราไปกินข้าวครับ ข้าวเที่ยงมื้อนี้เป็นอาหารจีน สไตล์แต้จิ๋ว เค้าว่า อาหารฮ่องกงอร่อยกว่า เซินเจิ้น ก็จะลองชิมดู ร้านที่เราไปเป็นภัตตาคารชื่อดัง อยู่แถว ซิมซาจุ่ย จะฝั่งไหนไม่แน่ใจ รู้แต่ว่าฟังชื่อภัตตาคารแล้วสะดุ้งครับ เพราะว่าชื่อ "ทิ่มตงหอย" เป็นชื่อกวางตุ้ง หอย นี่แปลว่าทะเล ทิ่มๆ นี่ไม่รุ้ว่าแปลว่าอะไร

เสร็จจากอาหารเที่ยงแล้ว เราก็ถูกส่งไปซื้อของสิครับ ก็ตามธรรมเนียมแหละ เป็นทัวร์ไหนก็จะต้องโดนส่งไปซื้อของ (แต่จริงๆเราก็ตั้งใจมาซื้อทองคำที่ฮ่องกงนะ)

ไกด์สาวซาซ่า แนะนำว่าจะพาไปดูส้วมทองคำ และก็แนะนำสินค้าว่าเป็นจี้ รูปงู เทพธิดาแห่งโชค จะนำโชคดีมาให้ แล้วรถก็เลี้ยวไปที่ร้านเลย เป็นอาณาจักรเลยใหญ่มาก เค้าบอกว่าเป็นของมหาเศรษฐีอันดับเท่าไรของฮ่องกงจำไม่ได้ ก็เหมือนเดิม มีคนมาขายของให้แต่งานนี้เป็นคนไทย ชื่อคุณอุไร พูดไทยชัดเจน

เธอก็พาชมสินค้า ลวดลายทองของฮ่องกงนั้นขึ้นชื่ออยู่แล้ว จำได้ว่าตอนไปนั้น ทองคำตก ออนซ์ละ 500 กว่าเหรียญ นับว่าแพงอยู่ แต่ถ้าเทียบกับตอนนี้ซึ่ง 630 เหรียญนี่ถูกไปเลยเชียว

คนอื่นดูจะตื่นเต้นกับอะไรที่เป็นทองๆ เราก็ตื่นเต้น นะ โดยเฉพาะ กับสร้อยคอ ซึ่ง ลายสวยมาก เลยเทกระเป๋าซื้อไปฝากแม่ คือมีดอลล่าร์ เงินฮ่องกง เงินหยวนเศษเท่าไร ก็เทออกมาเลย (เงินไทยมันไม่เอานี่หว่า) ราคาประมาณ 20,000 กว่าบาทเอง ตอนนี้ซื้อก็ราวๆ 35,000 ได้มั้ง กลายเป็นของถูกไป

ที่ซื้อทองเพราะว่า ทองฮ่องกงนี่ก็เปอร์เซ็นต์ดีอยู่ ส่วนอย่างอื่นพวก จี้ที่เค้าชวนให้ซื้อ ไม่ซื้อครับ เพราะดูไม่เป็นว่าแท้ป่าว

พอเราซื้อทองแล้ว แทบจะกลายเป็นลูกค้า VIP มาในบัดดล เรียกว่า เค้าเสนออันนั้นอันนี้ให้เพียบ ขากลับนี่แทบจะอุ้มขึ้นรถกันเลยทีเดียว จบจากการช้อปปิ้งทองคำ แล้ว เค้าก็พาไปที่ที่จะต้องไป คือ Victoria Point ถ้าเป็น อุทัย ก็ขึ้นยอดเขาสะแกกรัง ประมาณนั้น

ไว้มาเล่ายาวๆแล้วกันครับ