ตามตะวันที่แม่ตะมาน (2)

เท้าความจากตอนที่แล้ว ทั้งคณะยังอยู่ที่ วัดร่องขุ่น ครับ

ที่วัดร่องขุ่น บรรดาตากล้องต่างบ่นอุบ เพราะว่า ตัวโบสถ์เป็นสีขาว ทำให้ถ่ายยากมาก

ข้างในโบสถ์ ก็ยังสร้างไม่เสร็จดี ภาพเขียนในโบสถ์ก็ยังอยู่ระหว่างการรังสรรค์ของช่าง
ทั้งคณะเราเสียเวลาให้กับภาพเขียนในโบสถ์พอสมควร เนื่องจากเป็นภาพเขียนที่ไม่เหมือนใคร
มีตัวละคร อุลตร้าแมน และอีกหลายๆตัวฯลฯ สงสัยถ้ามีทักษิณ คงโดน พันธมิตร ยกไปปิดวัดแน่ๆ
(อยากรู้ว่า พระพุทธรูปชินวัตรมุนี นี่อยู่ จังหวัดอะไรหว่า)

สิ่งหนึ่งที่ไปวัดร่องขุ่นแล้วไม่ควรพลาด นอกจากจะเป็น ไอติม แล้ว
ยังมี มุม Lost&Found ซึ่งกลายเป็นสิ่งมหัศจจรย์ของโลกไปแล้ว
เพราะว่า ของหาย ที่ นักท่องเที่ยวที่มาเที่ยวที่วัดร่องขุ่น แกล้งทำหาย มีหลายอย่างมาก
ได้แก่....กระเป๋าสตางค์ อันนี้ธรรมดา
แว่นตา กล้องถ่ายรูป หมวก อันนี้ก็ธรรมดา
ที่ งง คือ กุญแจรถ....แล้วจะกลับบ้านยังไง
แล้วก็มีลืมคือ หนังสือที่พึ่งซื้อไปจากวัดนั่นแหละ อะร้ายยยยยจะขี้ลืมปานนั้น
คิดว่าถ้ารวบรวมอีกซักสองปี ทำพิพิธภัณฑ์ได้เลยแหละ

ทั้งคณะเสียเวลากับวัดร่องขุ่นไป ชั่วโมงเศษ
เราก็ลา วัดร่องขุ่น ไปตามเส้นทางที่ลัดเลาะผ่านหมู่บ้าน แต่เราไม่ได้เห็นวิถีชาวบ้านมากนัก เนื่องจากดูหนัง บอดี้การ์ดหน้าเหลี่ยมภาคสองอยู่
ยิงกันตูมตาม แต่ผมก็หลับ ตื่นมา ก็ยังยิงกันตูมตาม ไม่เลิกเสียที

จุดหมายต่อไป คือ สามเหลี่ยมทองคำ ครับ
สามเหลี่ยมทองคำ เป็นจุดชมวิว ที่เราจะสามารถมองเห็น
จังหวัดท่าขี้เหล็ก ของพม่า
แขวงบ่อแก้วของลาว ได้โดยทอดสายตาข้ามแม่น้ำโขงไป

ส่วนพื่นที่ฝั่งไทย คือบ้าน สบรวก (อ่านว่า สบ-รวก เมื่อก่อนตอนเรียน อ่านว่า สะ-บรวก)
ก็คือตำบลแห่งหนที่แม่น้ำรวก ไหลไปสบกับแม่น้ำโขง บริเวณนี้เคยมีการค้าฝิ่นกัน
ปัจจุบัน เป็นที่ขนถ่ายสินค้า แล้วก็เป็น บ่อน ล่ะพี่น้อง...โฮะๆๆ ช่างน่าไปเล่นเสียจริง


ทั้งคณะเราก็แค่แวะถ่ายรูปกันพอหอมปากหอมคอ
แล้ว ก็ขึ้นรถกลับมา ดูบอดี้การ์ดน่าเหลี่ยมต่อ (เวง)
จุดหมายข้างหน้าสำหรับค่ำคืนนี้คือ เชียงของ
ระหว่างทาง จากสามเหลี่ยมทองคำ มา เชียงของ เราค่อยๆลัดเลาะตามภูมิประเทศที่เป็นเขา เลียบมาตามแม่น้ำโขง ผมตื่นตากับวิวทิวทัศน์ข้างทางเพราะว่าสวยจริงๆ

เชียงของเป็นอำเภอที่จัดว่า เล็กๆและเงียบสงบ มีเสน์ห์ในความเงียบ
แต่ดูว่าที่ผมไปมันจะเงียบพิกล

คณะเรา เดินทางไปถึงก็ ห้าโมงเย็นแล้ว
เข้าพักที่ โรงแรมน้ำโขงริเวอร์ไซด์ ที่อ้างว่า ดีที่สุดในเชียงของ

ห้องที่เราพัก หันหน้าเข้าหาแม่น้ำโขง
ผมอารามดีใจ รีบผลักประตูออกไปนอกระเบียง ชมความงามของตะวันชิงพลบ
เสียงผมคงดังไปหน่อยเลยทำให้ฝรั่งที่กำลังดื่มด่ำกับความเงียบสงบแห่งสายน้ำโขงหันมาแจกค้อนผม
ต้อง sorry กันเลยทีเดียว

ภาพเบื้องหน้า คือ แม่น้ำโขง ที่ไหลเอื่อยๆ ผ่านสองฝั่งไทยลาว เรือน้อยๆค่อยพายทวนกระแสน้ำ เสียงนกร้องกลับรัง
ตะวันดวงเดิม ก็ค่อยๆลับฟ้าลากลางวันไปอย่างเชื่องช้า

เป็นภาพที่ชวนจินตนาการ และทอดอารมณ์ไปกับความงามและความสงบยิ่งนัก

ไม่ช้านาน ผมก็ชวนกลุ่มวัยรุ่นที่มา ไปสำรวจพื้นที่เชียงของกัน

(ติดตามตอนต่อไป ว่าเชียงของมีอะไร)