ถึงฮ่องกงแล้ว(4)

ครับ...มาติดตามอ่านต่อนะ

หลังจากที่ขึ้นเครื่องแล้ว...ตื่นเต้นกับของเล่นอยู่พักใหญ่ นอกจากจะมีเกมส์ให้เล่น ยังมีกล้องที่ติดอยู่กับตัวเครื่องบิน ก็ทำให้เรามองเห็นรันเวย์ได้สบายๆ เพราะว่ากล้องติดกับท้องเครื่องบิน
ทีนี้ก็คงได้เวลาแล้ว เครื่องก็ค่อยๆ Taxi เข้ารันเวย์ แบบก็ take off ออกไป...ไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไร...แถมไม่ได้นั่งติดหน้าต่าง ก็เลยนั่งดูกล้องเล่นๆ

ประเทศไทย นี่ระบบผังเมือง ไม่ไหวเลย ...ไม่เป็นระเบียบเลย

พอเครื่องอยู่ตัวแล้ว...คราวนี้เริ่มมองหา แอร์ฯแล้วครับ ไม่ใช่ ชีกอ นะ แต่ว่าหิวครับ..เพราะว่า กินข้าวเช้าเป็น เบอร์เกอร์คิง ..นิดเดียวตอนนี้ก็ บ่ายสามแล้ว.เริ่มจะได้กลิ่นของอาหารแล้ว..
เมนูบอกว่า.มีสองอย่าง เป็นข้าวกับปลาทอดอีกอย่างเป็นข้าวกับไก่ทอด...แล้วก็มีของหวานเป็นวุ้นลำไย
เห็นเมนูแล้ว น้ำย่อย ก็เริ่มไหล..เริ่มร้องแล้วแต่ว่าเค้าก็เอาของเด็กมาเสิร์ฟก่อน..เป็นกล่องสี่เหลี่ยมอยากได้มั่ง แต่ก็เสียใจ...
กว่าข้าวจะมาเสิร์ฟ เพราะว่าเรานั่งตอนท้ายๆเครื่องบินแล้วนั่งท้ายๆไม่ดีเท่าไร นอกจากจะได้กินช้าแล้ว ยังเวียนหัวเวลาเครื่องบินมันเลี้ยวอีก.แต่ทำไงล่ะ ..
สุดท้าย แอร์ฯซึ่งตอนนี้ถอดหมวกแล้ว เข็น cart มา ปรากฎว่า ข้าวหมดพอดี เวร...ต้องรออีกแวบนึง..เซ็งชิบหาย...แอร์ฯเป็นคนไทย..สบายๆ ไม่ต้องพูดภาษามือกัน..
สุดท้าย ผมกินเลยกินข้าวปลาทอด ส่วนพี่สั่งข้าวไก่ทอดเหม็นครับ...เหม็นพริกยักษ์อะ ...แต่อารามด้วยความหิว ก็เลยกินเกือบหมดจานเลยแล้วก็ขนมปัง แล้วก็ของหวาน ตบท้ายด้วย ชา...สบาย อิ่มแปล้เลย...
ส่วนข้างๆที่นั่งติดกัน น้าผกา ก็กินซะเรียบเหมือนกัน สงสัยก็คงหิวเหมือนกันล่ะมั้ง555

รู้สึกว่าไปฮ่องกงนี่มันนานกว่าไปกวางเจาอีกนาครับ ทั้งๆมันน่าจะถึงก่อน...
พอกินอิ่มแล้ว เข้าใจว่าคงจะผ่านเวียดนามมานานแล้วแหละ เครื่องบินก็เริ่มลดระดับลงมาแล้ว..แล้วสามีหน้าผกา ที่เป็นทหาร แกก็ควักเครื่องมือชนิดนึงขึ้นมา....หะแรกนึกว่า walky talky ที่ไหนได้ กลายเป็น เครื่อง GPS ยังอุตส่าห์แบกมาอีกแล้วแกก็รายงานว่า ตอนนี้อยู่เราเกือบถึงฮ่องกงแล้ว...โหรู้ขนาดนั้นเลย
ซักครู่เครื่องบินก็เลี้ยว...ผมก็เริ่มปวดหู...น้าผกาแกเลยบอกว่า ให้กลืนน้ำลายแรงๆดิ..(มันจาช่วยได้รื้อ)แล้วก็บอกอีกว่า...ถ้าขึ้นบ่อยก็จะไม่เป็น..อ่าว..แล้วกัน
สุดท้ายเครื่องก็ลดระดับ...อย่างวูบวาบ ...ของเก่าเกือบออกมาแหนะ...มันวูบๆๆ
แล้วก็เครื่องแตะรันเวย์ นิ่มพอดู

ตอนนี้ที่ ฮ่องกง สนามบินนานาชาติ "เชคแลพก๊อก"..เวลา 6 โมงกว่าแล้ว มืดเลย..อากาศร้อนกว่าที่คิดไว้อีก...เหมือนเดิมเล่ย แย่งกันลงอีกแล้ว....แต่คราวนี้ควรรีบเพราะว่าปวดฉี่มากไม่สนใจอะไรแล้ว...ผมก็คว้ากระเป๋าเป้ได้ ก็รีบจ้ำเดินลงมาเลย
แต่ว่า เฮียเรืองสิทธิ์ หัวหน้าทัวร์บอกว่าอย่าเพิ่งรีบเดิน เพราะว่าสนามบินมันกว้าง เดี๋ยวจาหลงนะแต่กรูปวดเยี่ยวนี่นา...ทำไมไม่จัดการตั้งแต่บอนเครื่องล่ะ-- ก็ยังไม่ปวดนี่หว่า.

เดินเข้ามา..สนามบินใหม่ทันสมัยงามตากว่า ดอนเมืองเยอะแยะแต่ว่า ตำรวจที่นี่ถ้าทางจะดุ เพราะว่าอยู่ก็เอา กระเป๋าเอกสารเครื่องมืออุปกรณ์ทำกินมากางออก แล้วก็จับชาวผิวดำตรวจเลย..ตรวจตรงนั้นแหละ ไม่ต้องรอไปถึงตม. หรอก
หัวหน้าทัวร์บอกว่า ตำรวจที่นี่ทำงานแบบเชิงรุก...ไม่ต้องมารอ ..เพราะว่าพวกคนดำนี่ชอบพกยาเสพติด
แล้วเราก็มารวมพลกันอยู่หน้าห้องน้ำ....นานทีเดียว...รอให้มาให้ครบ..แล้วก็รอทำธุระให้เสร็จกว่าจะครบกันได้ก็ล่อไปเกือบครึ่ง ชม.แล้วแล้วก็เดินต่อไป ตม. ..แม่เว้ย..คนล้านเจ็ด เยอะมาก แถวยาวเป็นวา ผมโดนจับแยกไปแถวใหม่..ดีใจนึกว่าจะเร็ว.ที่ไหนได้โหช้าโคตร..มันจาตรวจอะไรกันนักหนา เจาะเลือดรอฟังผลเหรอเพ่...แถวผมก็มีคนคอยจัดแถว..ประมาณ pretty อายุไม่เกิน 25 หรอก อะ ให้ไปช่องนู่น ช่องนี้

พอถึงคิวผม มองหน้า แล้วก็พูดภาษาอังกฤษ ให้ไปช่องที่ 8 ผมก็บอกว่า Thank you แล้วเค้าก็ขำก๊ากเลยไม่รุ้ว่าตลกอะไร ..นึกไม่ออกตม.ที่นี่ มีกล้องด้วย...มองหน้าเราแล้วมองหน้าเราอีก...หน้าไม่เหมือนรึไง แล้วก็ถามว่า ..มากี่วัน...ได้ใช้ภาษาอังกฤษแล้ววุ้ย"three days"
แล้วตานั่นก็ปล่อยตัวไป...ปรากฎว่าเราเสร็จเป็นคนสุดท้ายเลย..แม่เจ้า..แต่เสร็จเร็วก็เท่านั้น เพราะว่ายังต้องมารอกระเป๋าเหมือนกันแหละ 555พอได้กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว...เดินออกมาช่องผู้โดยสารขาเข้า...เจอกับไกด์สาว...พูดไทยปร๋อเลยพูดกับพี่เป็นภาษาจีนไหหลำว่า เห้ย..อีเป็งคนไทยหรือว่าคนจีน แล้วพูดไทยวะ..(งวดที่แล้วไกด์ก็พูดไทยปร๋อเลย แต่เป็นคนจีน)พี่ก็เลยบอกว่า..มรึงดูผิวมันดิ ขาวเหมือนคนจีนรึป่าวล่ะ...เออจริง ก็คงเป็นคนไทยแหละ


คุณเรืองสิทธิ์

..กำลังจาผจญภัยแล้ว โปรดติดตาม