วันวาน

หลังเลือกตั้งผ่านไป บ้านผม(ด่านขุนทด) ก็ดูจะตื่นตัวกับการลุ้นผลการเลือกตั้ง แล้วพอรุ่งขึ้น ก็เหมือนเดิมทุกชีวิตก็ดำเนินเดินต่อไป โดยหาได้สนใจกับ ส.ส.คนใหม่ และ ส.ส. ก็คงไม่ได้สนใจคนที่ไปกาเพื่อดันตูด ส.ส.นั้น เข้าสภาฯ แต่อย่างใด

ทุกอย่างปกติ

ถึงคริสมาสต์อีฟ ไม่มีซานต้า แต่บ้านผม มีงานงิ้ว

งานงิ้ว เป็นงานประจำปี ของคนในตลาด ที่จะไปหางิ้ว มาเล่นให้เจ้าพ่อ และก็คนจีนในตลาดดู

งานงิ้ว ปีนี้ ไม่ใช่มีแต่โรงงิ้ว มีทั้ง ลิเก คอนเสิร์ตลูกทุ่ง ของเล่น ม้าหมุน ชิงช้าสวรรค์ บิงโก ลานเบียร์ ฯลฯ

พ่อผมนึกสนุก ออกไอเดียให้ขายขนมปังปิ้ง ขายในลานเบียร์ ก่อไฟเตาถ่านราวกะจะย่างบาร์บีคิว

ไหม้ไปหลายแผ่น กินเองซะ

ผมไม่รู้ว่า คนกินเบียร์เค้าจะกินขนมปังปิ้งเป็นกับแกล้มรึป่าว

แต่ว่าผม ขายได้แค่ 70 บาท เอง ลงทุนไป 400 บาท แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไร เหมือนกับทำกินกันเล่นๆมากกว่า

สองทุ่ม ผมกับพี่สาวเก็บร้าน ทั้งๆที่มาตั้งร้านได้ตอนทุ่มนึง

จะขายทำไม เราไปเดินเที่ยวดีกว่า

บรรยากาศคล้ายงานภูเขาทอง แต่ไม่มีเมียงูให้ดูนะ

ผมเดินไปดู งิ้ว ความทรงจำเก่าๆกลับมา เยือน

ภาพของงิ้วโรงใหญ่ ฉากอลังการ เสื้อผ้าหน้าผม เก้าอี้เรียงรายเต็มหน้าโรง มีคนมาจับจองที่กัน หน้าโรงมีขายตังเม และมีเกมส์กดให้เด็กเล่นเช่าเล่น สิบนาที ห้าบาท เสียงกลอง ดังกระหึ่ม

ตอนนี้ งิ้ว ในความทรงจำของผม กลายเป็น โรงงิ้วยกพื้นเตี้ยไม่ถึงครึ่งเมตร ฉากดูเหมือนเด็กอนุบาลหมีน้อยมาวาด เสื้อผ้ามอซอ ไม่มีคนนั่งดู ไม่มีเก้าอี้ให้จอง เสียงพูดเบาเหมือนกำลังนินทาใคร ยุคเสื่อมของงิ้วเสียแล้วกระมัง

ถัดกันของฟากถนน เสียงเพลง และเสียงเบส ดังเร้าใจ บนกระบะรถหกร้อน สาวโคโยตี้ เต้นตามจังหวะ ไม่ได้น่าดูเลย เพราะว่า ขาดำเป็นเหนี่ยง แต่คนก็มุงดูกัน

ถัดมาอีกข้าง เสียงปี่กลองรัว ลิเกกำลังแต่งตัว ผมเดินผ่านไป เมื่อ 3 ทุ่ม แขกยังไม่ออก

3 ทุ่มครึ่ง ลิเก พึ่งออกเเขก

4 ทุ่ม ออกแขกยังไม่เสร็จ

4 ทุ่มครึ่ง ปี่กลองยังเชิด แต่ยังไม่เห็นใครออกมาแสดง

ผมกลับบ้านนอน

พร้อมด้วยตุ๊กตาหมา จากการเล่นปาโป่ง ครั้งเดียว

และเงินหายไป 100 จากการเล่นบิงโก