จาก Hung Hom ถึง Lo Wu

ความเดิมตอนที่แล้ว ที่ออกจาก Chek Lap Kok ข้าม Tsing Ma แล้วก็อุโมงค์
คราวนี้ เราก็ถึงฝั่ง Kow Loon แล้ว
คงจะคุ้นชื่อ ของ เกาลูน เป็นอย่างดี เมืองไทยเอามาตั้งเป็นชื่อลูกชิ้นไปแล้ว
เกาลูน เป็นภาษา กวางตุ้ง แปลว่า มังกรเก้าตัว ครับ ฝั่งเกาลูนนี่ก็เจริญมาก โดยเฉพาะ แหล่งชอปปิ้ง อย่าง
ซิมซาจุ่ย ก็ประมาณแถบ สยาม บ้านเรา
แล้วก็มี เหย่าหม่าเต๋ย..
เอาไว้จามาเล่าในช่วงท้ายๆ

ตอนนี้รถโค้ช ก็พามาที่ สถานีรถไฟ Hung Hom (ฮังฮอม)

เป็นสถานีรถไฟใหญ่มาก....รถเราไปจอดด้านข้างๆ ของสถานี

สังเกตในรูปจะเป็น หลังคา สี่เหลี่ยมๆ เป็นเหมือน Hall ก่อนจะลงรถเราก็สังเกตแล้วว่า ทำไมวันนี้ คนมันเยอะจังวะ เยอะมากๆๆๆ

สังเกตดีๆ อ๋อ คนฮ่องกง อีมาดูคอนเสิร์ต นี่เอง ไม่รุว่าใครมาเปิดการแสดง คงไม่ใช่ ไชยา มิตรชัย หรอกมั้ง

ตอนนี้สองทุ่มแล้ว....โอ้ว...ลากกระเป๋าข้ามถนนมาอย่างทุลักทุเล ไม่ต้องหวังว่าจะช่วยใคร แล้วก็ไม่ต้องหวังว่าใครจะมาช่วยลากกระเป๋า.....เกือบโดนรถฮ่องกงเหยียบน่ะ...

แล้ว เจ๊ซาซ่า ก็ไปซื้อบัตรโดยสารให้เรา...ก็เป็นเหมือนกับบัตรรถใต้ดินบ้านเราแหละ..

นึกว่าจะสบาย ยัง...เนื่องจากกระเป๋าใหญ่ควายมาก จะผ่านประตูแบบหนีบๆ ไปได้ยังไงล่ะหว่า....ที่ไปด้วยกันจำมะได้แล้วว่าใคร...โดนประตูหนีบ..เพราะว่าเดินช้า...เวง

เดินลงมาที่ชานชลาซึ่งก็อยู่ลงไปใต้ดิน 3 ชั้น....สังเกตเห็นว่าเราจาไป Lo Wu แล้วทำไมแม่ไกด์สาวดันพาเราเดินไปอีกทาง...ไม่อยากแย้งวุ้ย...อาจจะเป็นทางลัดก็ได้..เราก็เลยมายืนรออยู่ฝั่งตรงข้าม.ของชานชบาที่เราจะต้องไปยืนรอจริงๆ

แล้วก็ไปยืนรอ....ที่ชานชลานั่น

1 นาที รถไฟมา แต่ ไม่ไป Lo Wu ...

แม่ไกด์สาวเริ่มสำเหนียกถึงความผิดปกติ....คงผิดกลิ่นพิกล....

เลยแก้เกี้ยวว่า..."สงสัยวันนี้เค้าย้ายฝั่ง"...ขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่

แล้วเราก็ต้องขนสัมภาระ...เดินข้ามไปอีกฝั่งนึง...แม่เจ้ากระเป๋าหมาก..

ด้วยความที่เรามาช้าไป คนก็ต่อแถวรออยู่แล้ว

ไกด์บอกว่า ให้ไปที่ขบวนหน้าๆ ไม่ค่อยมีคน

รถไฟแล่นมา ผ่านหน้าไปฉิว

ช่างหน้าอัศจรรย์ ไม่มีคนเลย โล่งว่างตลอด

แต่พอขบวนที่มาหยุดตรงหน้า....เอ่อ...กลับบ้านปีใหม่กันเหรอครับ.

ยังไงก็ต้องขึ้นแหละ แล้วก็ตามฟอร์ม ให้เด็กๆเค้านั่งกันก่อน....

สองคนเลยต้องยืนเกาะประตู ....

สังเกตพวกที่นั่งมาในรถขบวนนี้ก็เป็นวัยรุ่น ซะส่วนมาก หาอาม่า ยากเต็มที

แต่งตัวแบบ วัยรุ่น บ้านเรา เป็นแบบ J นิดๆ บางคนยังใส่เครื่องแบบนักเรียนอยู่ เค้าก็มองมาที่พวกเราแล้วก็กระซิบกระซาบกัน ฟังไม่ออกหรอก..ภาษากวางตุ้ง...แต่ถึงพูดจีนกลางก็ฟังไม่ออกอยู่ดี

รถไฟวิ่งขึ้นจากใต้ดิน ขึ้นมาบนดิน...ว้าว...มองอะไรนอกหน้าต่างไม่เห็นเลย...เพราะว่ามันมีแผงคอนกรีตกั้นกันเสียงเอาไว้ มืดสนิทมาก...วัยรุ่นเซ็ง

เลยต้องดู AD ในรถ ซึ่งเค้ามีจอฉายไว้...มีโฆษณาตั้งแต่ขายยา จนถึงของใช้

แล้วก็ตัดข่าวมาให้ดู เป็นข่าวไฟไหม้

ดูซ้ำไปซ้ำมา จนเบื่อ

สถานีที่ขึ้น Hung Hom เป็นสถานีต้นทาง สถานีที่ สอง แต่ Lo Wu (อ่านว่า หลอหวู่) เป็นสถานีสุดท้ายยยย

ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง ไกลชะมัดยาด

พอมาถึงสถานี ที่เป็นจุดเชื่อม แบบ สยาม

คนก็ทยอยลงกันบานเลยยยย เราก็เลยได้เก้าอี้นั่งซักที สวรรค์โปรดดดดดด

ก็นั่งตรงข้ามกับกลุ่มที่มาจากนครสวรรค์ ข้างล่างนี่

ก็เลยได้นั่งคุยกัน..

คนซ้ายสุด ชื่อว่า เจ๊สุ่ย อัธยาศัยดีมาก ซักผมกับพี่เป็นการใหญ่เรียนที่ไหน ...อะไรยังไง

แล้วแกก็บอกว่า ตอนแรก นึกว่าผมเป็นคนจีน...พาแฟนเป็นคนไทยไปเที่ยว..เว้ย คิดไปได้

ก็คุยกันอยู่นาน...โอ้ว...ท้องเริ่มหิว แล้วสิ ตอนนี้ 3 ทุ่มกว่าแล้ว

ถึง Lo Wu ชายแดนฮ่องกงซักที......โอ้ว

ต้องไปผ่านพิธีตรวจคนเข้าเมืองอีกแล้วววววว