ย่ำแดนมังกร(17) : ไหว้เจ้าแม่กวนอิม ชิมอาหาร ย่ำนาธาน
หายหน้าไปนานสำหรับการท่องเที่ยวที่ฮ่องกง สู้อุตส่าห์เบียดบังเวลาทำวิทยานิพนธ์มาเล่าให้มันจบๆกันดีกว่านะ ว่ามั๊ย
เท้าความจากตอนที่แล้ว หลังจากที่ไปชม วิคตอเรียพีค ยอดเขาทีทุกทัวร์จากเสียมก๊กต้องไปเยือน แล้วก็ขอข้ามระเห็จไป toy'r'us ความนี้ขอน้อมกลับไปที่ การไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อ่าวรีพลัส หรือชื่อภาษาปะกิดว่า Repulse่ Bay
ก็เนื่องจากชาวฮ่องกงเค้าไม่มีหาดทรายแบบบ้านเรา ทางการเค้าก็เลยจัดการหาเงินจาก การเล่นม้า เอาทรายมาถมทะเลซะเลย แล้วไหนๆก็ถมทะเลแล้วหาอะไรมาเป็นจุดขายกันบ้าง ดีจริง
ก็เลยสร้าง องค์เจ้าแม่กวนอิม ให้เราไว้ซะเลย
รถโค้ชคันเดิมแหละ พาพวกเราตรงไปขึ้นเขาไปยังอ่าวรีพลัส แล้วไกด์สาวซาซ่า ก็ชี้ให้ดู สวนสนุก โอเชี่ยนปาร์ค ที่ที่เราไม่ได้ไป ฮ่วย
แล้วก็ชี้ให้ดู อ่าว ซึ่งถมทะเล แล้วก็มีเชือกหรือทุ่น เหลืองๆ กันไว้ ไกด์บอกว่า เป็นจุดที่ ห้ามนักท่องเที่ยวหรือใครๆ ลงไปในน้ำหรือ แล่นเรือเกินกว่าทุ่น นี้เพราะว่า ไกลจากนี้ อาจจะโดนฉลามงาบไปก็เป็นได้ น่ากลัวจริง
สักพักรถก็จอดให้เราลง แล้วก็เดินลงเขาไปเล็กน้อย ก็ไปเจอกับ ตัวผีชิว หรือ ปี่เซียะ ก็ลูบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาเงินเอาทองเข้ามากระเป๋าเรา (มาคิดดู ก็คิดว่า กรูทำไปได้)
จากนั้นก็มาไหว้เจ้าแม่กวนอิมครับ ต่อแถวกันยาวมากๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ใช่จะยกมือไหว้แล้วก็จบนะครับ เค้าจะมีจุดให้ไหว้ ประมาณว่าจุดนี้นี่แหละ ที่เจ้าแม่กวนอิมจะมองลงมา แล้ว ก็จะเป็นจุดที่มีพลังมากที่สุด ว้าว คนก็เลยต่อแถวกันยาวเหยียดเลย
จากนั้นก็ไปลูบพุงของพระสังกัจจายน์
แล้วก็ข้ามสะพานข้างบนนี่ครับ แล้วก็จะโชคดี
ยังมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อีกเป็นกระบุง อาทิ เจ้าแม่ทับทิม องค์นี้พวกชาวจีนที่เป็นชาวประมงจะนับถือมาก บ้านเราก็ีมีศาลอยุ่ที่ เชิงสะพานซังฮี้ฝั่งพระนคร พวกไหหลำ นี่นับถือมากๆเลยครับ
นอกนั้นก็เป็นเทพอะไรมากมาย แต่ไม่มีเทพ โพธิ์งาม นะครับ
คนหนุ่มสาวที่ไปเป็นคู่จะมาถ่ายรูปที่หินคู่รักกัน
เมืองไทยไม่ยอมสร้างอะไรอย่างนี้บ้างนะ เหอๆ
ไกด์ก็ปล่อยให้เราเดินเที่ยวบนหาดทรายไป ก็มีทั้งคนจีน แล้วก็ฝรั่งนุ่งบีกินนี่ เดินเฉี่ยวไปเฉี่ยวมา ก็เพลินดี แต่ร้อนไปหน่อย
ไม่นานไกด์ก็เรียกขึ้นรถ ได้เวลากลับโรงแรมกันแล้ว
โรงแรมที่เรานอนชื่อว่า อะไรจำไม่ได้ แต่อยู่บนถนน นาธาน เลยแหละ
อาหารเย็นคืนนั้น จะบอกว่า โคตรอร่อยเลย เป็นอาหารแบบฮ่องกง รสชาติแต้จิ๋ว ถูกปากคนไทยนัก
พอกินเสร็จ ไกด์ซาซ่า ก็บ๊ายบายลาเราไป แล้วก็ส่งมอบเราให้กับ ไกด์ป้า อีกคน :)
แล้วคืนนั้น เราก็ไปเดินย่ำ นาธานโร้ดครับ
ถนนนาธาน เป็นถนนสายธุรกิจของที่ ฮ่องกงทีเดียว ประมาณ สีลม มั้ง
จะมีร้านค้าเรียงราย ขายตั้งแต่กล้องถ่ายรูป ทองคำ เสื้อผ้าแบรนด์เนมแท้ๆ ฯลฯ
ผมก็เริ่มต้นจากหัวมุม โรงแรมที่พักนั่นแหละ ร้านแรกที่ตรงไป จริงๆไม่ได้ตั้งใจเข้า คือ Giodarno ร้านเสื้อผ้ายี่ห้อของฮ่องกง เข้าไปก็ตามธรรมเนียม อาหมวย ก็ทักทายเ็ป็นภาษาจีนแล้วก็ยาวๆๆๆๆ จนต้องบอกว่า กรูฟังไม่รู้เรื่อง พูดอังกิดเหอะ แม้จะหน้าเหมือนคนจีนก็ตาม
เสื้อผ้าราคาไม่ได้ถูกกว่าเมืองไทย แต่ว่า ซื้อแล้วมันจะแถมให้ประมาณซื้อ 2 แถม 1 อะไรทำนองนี้ ก็ชอปปิ้งเลย จากจิออ ไปเรื่อยๆ เข้าไปในห้างของเค้า ราคาของน่าสยดสยองมากๆ เพราะว่าแพงโคตร ซื้อไม่ลงน่ะ
เดินไปก็ไปหยุดที่ ไม่ต่างเลา หรือว่า แมคโดนัลด์ นั่นแหละ เอาโค้ก กันไอติมมากิน ปรากฏว่า พอยื่นเงินให้คนขายไม่เอา เพราะว่า เราดันยื่นเงินหยวนให้เค้าอะดิ จะรุ้เหรอ ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ ก็เงินเหรียญหนึ่งหยวน กับ หนึ่งเหรียญฮ่องกงมันคล้ายกันนี่หว่า ใครจะรู้วะ
มาเมืองฮ่องกงแล้ว ก็ลองเข้า 7-11 ที่ฮ่องกง ดูบ้าง เข้าไปก็การจัดวางไม่เหมือบ้านเราเท่าไร แล้วก็โคตรแคบๆๆๆ เลย หายใจเกือบไม่ออก ราคาของพอตีเป็นเงินไทย ก็พอๆกันแหละน่า แปลว่า PPP ทำงานได้ผล เหอๆ
ริมถนน นาธาน นอกจากของแพงๆแล้ว มันมีซอยนึง ซึ่งถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็น เค้าเรียกว่า สำเพ็งฮ่องกง คือขายเสื้อผ้าขายส่งแล้วก็ราคาถูกมาก ใครไปก็ลองเดินไปดูนะ
ควรแก่เวลาแล้ว ผมกับพี่ ก็กลับไปที่ที่พัก ระหว่างทาง ก็ไปขนพวกขนม จากร้านใต้โรงแรม
คืนนั้นหมดเงินไปหลายอัฐ แล้วก็ไปอุดอู้กับห้องที่แสนจะแคบของโรงแรมฮ่องกง ฮิฮิ
เจอกันที่ ดิสนีย์แลนด์นะครับ
นอกนั้นก็เป็นเทพอะไรมากมาย แต่ไม่มีเทพ โพธิ์งาม นะครับ
คนหนุ่มสาวที่ไปเป็นคู่จะมาถ่ายรูปที่หินคู่รักกัน
เมืองไทยไม่ยอมสร้างอะไรอย่างนี้บ้างนะ เหอๆ
ไกด์ก็ปล่อยให้เราเดินเที่ยวบนหาดทรายไป ก็มีทั้งคนจีน แล้วก็ฝรั่งนุ่งบีกินนี่ เดินเฉี่ยวไปเฉี่ยวมา ก็เพลินดี แต่ร้อนไปหน่อย
ไม่นานไกด์ก็เรียกขึ้นรถ ได้เวลากลับโรงแรมกันแล้ว
โรงแรมที่เรานอนชื่อว่า อะไรจำไม่ได้ แต่อยู่บนถนน นาธาน เลยแหละ
อาหารเย็นคืนนั้น จะบอกว่า โคตรอร่อยเลย เป็นอาหารแบบฮ่องกง รสชาติแต้จิ๋ว ถูกปากคนไทยนัก
พอกินเสร็จ ไกด์ซาซ่า ก็บ๊ายบายลาเราไป แล้วก็ส่งมอบเราให้กับ ไกด์ป้า อีกคน :)
แล้วคืนนั้น เราก็ไปเดินย่ำ นาธานโร้ดครับ
ถนนนาธาน เป็นถนนสายธุรกิจของที่ ฮ่องกงทีเดียว ประมาณ สีลม มั้ง
จะมีร้านค้าเรียงราย ขายตั้งแต่กล้องถ่ายรูป ทองคำ เสื้อผ้าแบรนด์เนมแท้ๆ ฯลฯ
ผมก็เริ่มต้นจากหัวมุม โรงแรมที่พักนั่นแหละ ร้านแรกที่ตรงไป จริงๆไม่ได้ตั้งใจเข้า คือ Giodarno ร้านเสื้อผ้ายี่ห้อของฮ่องกง เข้าไปก็ตามธรรมเนียม อาหมวย ก็ทักทายเ็ป็นภาษาจีนแล้วก็ยาวๆๆๆๆ จนต้องบอกว่า กรูฟังไม่รู้เรื่อง พูดอังกิดเหอะ แม้จะหน้าเหมือนคนจีนก็ตาม
เสื้อผ้าราคาไม่ได้ถูกกว่าเมืองไทย แต่ว่า ซื้อแล้วมันจะแถมให้ประมาณซื้อ 2 แถม 1 อะไรทำนองนี้ ก็ชอปปิ้งเลย จากจิออ ไปเรื่อยๆ เข้าไปในห้างของเค้า ราคาของน่าสยดสยองมากๆ เพราะว่าแพงโคตร ซื้อไม่ลงน่ะ
เดินไปก็ไปหยุดที่ ไม่ต่างเลา หรือว่า แมคโดนัลด์ นั่นแหละ เอาโค้ก กันไอติมมากิน ปรากฏว่า พอยื่นเงินให้คนขายไม่เอา เพราะว่า เราดันยื่นเงินหยวนให้เค้าอะดิ จะรุ้เหรอ ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ ก็เงินเหรียญหนึ่งหยวน กับ หนึ่งเหรียญฮ่องกงมันคล้ายกันนี่หว่า ใครจะรู้วะ
มาเมืองฮ่องกงแล้ว ก็ลองเข้า 7-11 ที่ฮ่องกง ดูบ้าง เข้าไปก็การจัดวางไม่เหมือบ้านเราเท่าไร แล้วก็โคตรแคบๆๆๆ เลย หายใจเกือบไม่ออก ราคาของพอตีเป็นเงินไทย ก็พอๆกันแหละน่า แปลว่า PPP ทำงานได้ผล เหอๆ
ริมถนน นาธาน นอกจากของแพงๆแล้ว มันมีซอยนึง ซึ่งถ้าไม่สังเกตก็ไม่เห็น เค้าเรียกว่า สำเพ็งฮ่องกง คือขายเสื้อผ้าขายส่งแล้วก็ราคาถูกมาก ใครไปก็ลองเดินไปดูนะ
ควรแก่เวลาแล้ว ผมกับพี่ ก็กลับไปที่ที่พัก ระหว่างทาง ก็ไปขนพวกขนม จากร้านใต้โรงแรม
คืนนั้นหมดเงินไปหลายอัฐ แล้วก็ไปอุดอู้กับห้องที่แสนจะแคบของโรงแรมฮ่องกง ฮิฮิ
เจอกันที่ ดิสนีย์แลนด์นะครับ
posted by Jan Supawat @ 4:51 PM
2 comments
