ย่ำแดนมังกร(19) : จนได้ ดิสนีย์

และแล้ว เราก็มาถึง ดิสนีย์ แดนในฝันจนได้
โดยการนำของป้ามาลี นั่นเอง ระหว่างรอให้คุณป้า ไปต่อแถวซื้อตั๋ว เราก็ถ่ายรูปกันอย่างเมามันพอตัวมา ผมกับพี่ ก็แย่งกันว่า ระหว่างรูปมิกกี้ กับ มินนี่ ดูเอาเถอะ ทำไปได้






แล้วก็ถ่ายภาพเพื่อเป็นเครื่องยืนยันว่า มาถึงแล้ว นะ ฮิฮิ


จากนั้นก็ไปตามแผนที่ที่ได้มา คือ เดินตรงไปเรื่อยๆ รับประกันว่าไม่มีทางหลง เพราะว่าเล็กยังกะรูหนูแหนะ

จากนั้น มหกรรม ชอปปิ้ง ก็อุบัติ ขึ้น เข้ามันทุกร้าน ไม่ว่ามันจะขายของเหมือนกันรึป่าว
เริ่มต้น ด้วย ในร้านของพี่หมีพูห์




นึกว่าไปประตูน้ำทีแรก รู้สึกว่าเราจะละลายทรัพย์ไปกับ ร้านรวงพวกนี้รายทางเยอะมาก









มาถึงยังไม่ได้เล่นอะไรเลยก็ไปต่อแถว ถ่ายกับไอ้หนูมิกกี้ตัวเมีย ซะอีก
ส่วนผมขี้เกียจต่อแถว เอาเจ้า Goofy นี่ล่ะ โดนมันแกล้งอีก


ขี้เกียจ บรรยายมาก ดูภาพดีกว่าครับ เท่าที่อัพโหลดได้นะ

ติดเชื้อจากพันทิพ รีวิว ขนมซะงั้น

ออกตัวไว้ก่อนเลยว่าเป็นคนชอบรับประทานขนมหวานอยู่ก่อนแล้ว แต่เมื่อก่อน สมัยมัธยมหรือประถม หรือแม้แต่ตอนปริญญาตรี กินยังไง เยอะขนาดไหน ก็ไม่ยักกะอ้วน แต่พอเรียนปริญญาโทแล้ว หือนะ

แถวบ้านผม ไม่ค่อยมีขนมอร่อยให้กินมาก อย่างว่า แหละ ชนบทนิดๆ ก็เลยต้องเข้าเมืองเพื่อจะได้ ขนมอร่อยกิน ขนมที่โคราช มีหลายร้าน ทั้งขนมไทย ขนมฝรั่ง
แต่วันนี้จะเล่าถึงความเจริญของวัฒนธรรมและการต่อสู้ ของ เบเกอร์รี่ ในประสบการณ์ของผมแล้วกัน

สมัยผมเรียนประถมห้า ที่โคราช เป็นโชคที่ต้องอยู๋โรงเรียนประจำ แล้วร้านเบเกอร์รี่ ที่ติดปากความอร่อย ก็เห็นจะเป็น "ร้านเจริญภัณฑ์เบเกอร์รี่" ซึ่งอยู่แถวๆหัวรถไฟ ตอนนั้นอยากจะบอกว่า ขนมปังที่เจริญภัณฑ์ อร่อยมากๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้แล้ว




อีกร้านที่ผมรู้จัก แล้วคนโคราชก็น่าจะรู้จัก คือ "รอยัลโฮม" อีกร้านคือ "สวีทโฮม" จุดขายคือความสด และวันต่อวัน

การแข่งขัน ของ bakery ในเมืองโคราช มันมาก

ผมสังเกตเห็น กลยุทธ ของ เจริญภัณฑ์ ที่เริ่มขยายสาขา อย่างบ้าคลั่ง กระจายไปตามแหล่งค้าขายสำคัญของโคราช อย่างไนท์บาซาร์ บนเดอะมอลล์ ราชภัฏนครราชสีมา และิีอีกหลายๆที่ รวมถึงการกลายร่าง เป็นร้าน ชา-ปัง (เพื่อขายขนมปัง) รวมถึงการตั้งโรงงานใหญ่ที่จอหอ ด้วย
ถ้าเกลือบไปมองตึกของเจริญภัณฑ์ที่กำลังสร้างตอนนี้ ใหญ่โตราวกับว่าไม่ไดขาย้ขนมปังอย่างงั้นแหละ
กลายเป็น เบเกอรี่ ที่ไม่ธรรมดา และลบภาพของ เบเกอรี่ โฮมเมด ลงไปอย่าสิ้นเชิง

ส่วนยุทธวิธีของรอยัลโฮม ซึ่งมีสาขาอยู่ในทำเลได้เปรียบอย่าง หน้าอนุสาวรีย์ย่าโม หรือ การดันตัวเอง ขึ้นห้างเดอะมอลล์ ทำให้หน้าตาของ รอยัลโฮมดีขึ้น แถมสาขายังมากกว่าเจ้าอื่นคือ 10 สาขา ที่ไม่ใช่แค่ในโคราช แต่กระจายไปที่ ร้อยเอ็ด ชัยภูมิ ศรีสะเกษ ซ้ำยังขาย แฟรนไชส์ อีก

กลับกัน ร้านค้าอีกร้านคือ สวีทโฮม ซึ่งพยายามดันตัวเอง โดยใช้กลยุทธเป็นร้าน Home Made Bakery ถ้าใครเคยไปเมื่อนานมาแล้วจะมีคุณยายและลูก เป็นแคชเชียร์ แล้วบรรยากาศร้านก็ดูอบอุ่น เข้ากับคอนเซปป์ จนวัันนี้คุณยายแก่แล้ว ทำไม่ไหว ขนมบางอย่าง ก็หายไป ไม่มีจะให้ซื้อกิน อย่าง ขนมตะโก้ ที่ร้านนี้ขึ้นชื่อมาก

แต่อนาคตของ สวีทโฮมจะไปต่อยังไง เพราะว่า ไม่มีการขยายสาขาเพิ่ม ไม่มีวี่แววว่าปรับตัวสู้กับ รายใหญ่ อย่างสองเจ้า ที่กำลังไปได้สวย ในวงการ


นั่นเป็นน้ำจิ้ม ที่เอามาฝาก
แต่วันนี้ จะลองเอาขนมของ สวีทโฮม มาให้ ชมกัน เผื่อจะน้ำลายไหลกันบ้าง ซื้อมาเยอะมาก แต่ขี้เกียจเอาลง บางอันก็เหลือแต่ซากแล้ว บางอันซากก็ไม่เหลือครับ


เริ่มต้นด้วย อันนี้ดีกว่า


เป็นโลโก้ ขนมก็คือ เค้กท๊อฟฟี่

มาดูหน้าตาของขนมกัน


อีกอย่างคือ ขนมบ้าบิ่น


ขนมอร่อยของร้าน ก็นี่เลย สังขยา และขนมปัง




พอเท่านี้ก่อนแล้วกันนะ เหอๆ เพราะว่าคงต้องกินให้หมดเดี๋ยวเสีย
วันหลังะมารีวิว ให้ดูอีกนะ แผล่บๆ

LOTUS บุก!!!!!!

ช่วงนี้ผมเดินทางบ่อยมาก ไปกลับ กทม. โคราช ราวกับว่ามันอยู่ใกล้ๆซะอย่างงั้น

รถผ่าน อ.สีคิ้ว ในตัวอำเภอสีคิ้ว ก็มีป้ายประท้วงโลตัส กันเต็มพรึ่บทั้งเมือง
แทบจะเป็นเรื่องกันทีเดียว เพราะว่า ได้ข่าวว่าโลตัสมาเช่าที่ของคนในตลาดสีคิ้ว เองนั่นแหละ
แล้วก็มีการขึ้นป้ายว่า เป็นคนไทยรึป่าว ให้โลตัสเช่าที่ ดุเดือดเลือดพล่าน

ผลกระทบของร้านค้าเล็ก ที่มีมาแต่เดิมในสีคิ้ว ก็คงต้องโดนหางเลขกันไปอ่วมโดยทั่ว ถ้าโลตัสมาเปิดได้ แม้อาจจะมาในรูปของ Lotus Express ก็ตามทีสิ



ถัดมาที่ ปากช่อง ก็มีการต้านโลตัสเช่นกัน แต่วันนี้ผมผ่านไป ก็เห็นเค้าฝังเสาเข็มมุงหลังคากันอย่างหามรุ่งหามค่ำ คาดว่าจะเสร็จไม่ช้านี้แล้ว หนาวๆกันทีเดียว โลตัวที่ปากช่องใหญ่มาก แถมออกมาตั้งแถวๆมิตรภาพเสียด้วย ตลาดปากช่องก็อาจจะเงียบเหงาพิลึก เสน่ห์ของเมืองก็คงจะหมดไปไม่ช้านี้แหละ

ตัดภาพกลับมาที่ราชดำเนิน ม๊อบ มาประท้วง ผมก็ไม่รู้ว่ามาประท้วงใคร รัฐบาลทหาร คมช. หรือว่าประท้วงโลตัสก็ยังงง อยู่ เพราะว่า ประท้วงมาก็ไม่รู้กี่รอบแล้ว โลตัสก็ยังผุดเป็นดอกเห็ดในหน้าฝน นั้นแล

ปัญหาทุนข้ามชาติ เป็นปัญหาที่ ผู้บริหาร ไม่กล้าแตะต้อง ไม่กล้าใช้ กฎหมายเข้าไปจัดการอย่างจริงจัง ผมไม่ได้ว่าเค้าเอาเงินยัด แต่ต้องยอมรับว่า มีเงิน ก็ใช้ผีโม่แป้ง เข้าตำรา "เหล็กว่าแข็งเงินง้าง อ่อนได้ดังใจ" นั่นแล

สำรวจความเห็นของผู้บริโภค ก็ออกจะชอบใจ เพราะว่า
ทั้งราคา และคุณภาพ รวมถึงการบริการของห้างใหญ่ (ความโก้หรูด้วย) เป็นสิ่ง consumer จะไหลไปซื้อของที่โลตัส แต่ว่าผู้ประกอบการทุนน้อย กลับไม่ปรับตัว กะจะให้รัฐอุ้มอย่างเดียว

คงจะหมดเวลาของ อาแปะ อาอี๊ แล้วมั้ง
คงจะได้เวลาของ MNCs
เวลาของการฮุบ เริ่มต้น นับหนึ่ง มานานแล้ว

ย่ำแดนมังกร (18): กู้ส้วม

ขอโทษที่ห่างหายจากการอัพไปนาน มารู้ตัวอีกที ลิเวอร์พูลก็วืดไปแล้ว แล้วผมก็สอบ proposal ผ่านไปแบบใจหายใจคว่ำ แถมนี่ก็กำลังจะไปฮ่องกงอีกแล้ว อะไรวะ ก็เลยต้องรีบมาเขียนเรื่องนี้ให้จบ ก่อนที่จะไปฮ่องกง ไม่รู้ว่าจะจบหรือไม่ หมายถึงเรื่องนี้ ไม่ใช่ปริญญา

เท้าความ หลังจากที่ ถึงฮ่องกง ก็ไป รีพลัลเบย์ และก็วิคตอเรีย พีค จากนั้น ก็ไปช๊อป ที่ ocean terminal แล้วก็ ถนนนาธาน นอนที่ ร.ร. มาเจสติก (ตอนนี้จำได้แล้ว)

เช้านี้ อาหารเป็นติ่มซำ ครับ หรือ ที่ภาษาจีนกลางเรียกว่า เตี่ยนซิน แปลว่า เล็กๆน้อยๆ แต่ว่า อาหารมันไม่เล็กน้อยสมชื่อเลย จานแรกจำได้ว่าเป็นพวกซุป แล้วก็ฮะเก๋า ขนมจีบ ฝั่นโก๋ ซาลาเปา โอโห ลืม ขนมจีบกระจอกที่ขายตามร้านเลขเจ็ดได้เลย มันไม่ใช่ของที่จะเอามาเทียบกันได้อย่างเด็ดขาด แล้ว ฮะเก๋าหนึ่งลูกนี่กุ้งหนึ่งตัวเลยนะครับ เวลาเคี้ยวจะได้รสสัมผัสของเนื้อกุ้งอย่งเต็มปากเต็มคำ ไม่ใช่วิญญาณกุ้ง

อาหารบนโต๊ะหมดไปอย่างรวดเร็วปาน กามนิตขับปอร์ช ทุกคนก็แยกย้ายไปเก็บกระเป๋า ผมกับพี่ก็เก็บกระเป๋าแล้ว ลมารอล็อบบี้ แต่ว่าผมดันเกิดอาหารขนลุก โลมาชูชันทั้งอินทรีย์ ไม่ใช่อะไร ปวดขี้ขึ้นมา แถมเป็มท้องเสียด้วย วิ่งไปเข้าห้องน้ำ ชั้นล่าง แต่เวรกรรมไม่แบ ซะอย่างงั้น ห้องน้ำที่ชั้นล่างโรงแรม ดันเกิดเต็มทุกห้อง เอาไงดีวะ ชีวิตจะเกิดมาขี้แตกอยฺู่ฮ่องกง วิ่งออกมาบอกพี่ว่า "เฮ้ยมันเต็มหมดทุกห้องเลยว่ะ" และแล้วไวเท่าความคิด เหลือบไปเห็นห้องน้ำของคนพิการครับ ไม่รอช้า ช้าอาจจะสายไปได้ ผมรีบพุ่งตัวเข้า ปลดกางเกงปล่อยออกมา สบายใจ

หลังจากเสร็จธุระแล้ว เอาล่ะสิ สติคืนมาครับพี่น้อง ด้วยความที่เป็นห้องน้ำคนพิการ อะไรมันก็เลยดูแปลกตา แล้วกัน จะกดน้ำตรงไหน หาที่กดอยุ๋นานมาก ทำไงดี ถ้าไม่กดจะรู้สึกผิดต่อมโนธรรมอย่างยิ่งเพราะว่าเราได้ทำอะไรทิ้งไว้ให้แก่โลกมากมาย ถ้าไม่กดทิ้ง จะสถิตทั่วแต่ชั่วไม่มีดี แต่ด้วยความโชคดี ตาเหลือบไปเห้นสายอะไรเข้า เลยดึงดู โอ้ว พระเจ้า เป็นเสียงน้ำไหลออกมา จากผนัง ว้าว ผมทำให้โลกรอดจากวัตถุอันตรายแล้ว

แต่ว่า ผมอาจจะเกิดอันตรายได้ เพราะว่าใช้เวลากับส้วมมากไป คนบนรถรอผมกับพี่ สองคน ปานจะกินเลือดกินเนื้อ หัวหน้าทัวร์ก็ตามหา ผมเลยบอกว่า ผมท้องเสีย เค้าก็เลย เอา ยาแก้ขี้แตก ไม่ใช่เซโรงัง แต่เป็น imodium ได้ผลมาก กลับมาจาฮ่องกง สามวันยังไม่ได้ขี้เลย

หลังจากขึ้นรถแล้ว ไกด์ที่พาเราไปวันนี้เป็น ไกด์สาวเหลือน้อยมาก แต่ดูเจนจัดด้วยวัยวุฒิ ชื่อป้ามาลี นี่เอง ก็ไม่กระไรมาก แค่พาเราไปส่งที่ ดิสนีย์ และรับไปส่งที่สนามบิน

รถพาเราข้ามสะพาน Qing Ma หรือ เช่งหมาต่ายขิ่ว ไกด์ ก็อธิบายเหมือนเดิม เลย แล้วก็มาถึงเกาะลันเตา ที่ตั้งของ ดิสนีย์รีสอร์ท ตอนไปนั่นมันเพิ่งเปิดได้ไม่นานคนเยอะมาก มีทั้งสาวแก่แม่ม่าย แม่ชีแบบที่เราเห็นในทีวี แบบมิกจ้อซือไท่ก็มี แบบนั่งรถเข็นเป็นมนุษย์ล้อก็มี

ป้ามาลีมีลูกแมวเมียว ไปซื้อตั๋วให้เรา แล้วก็นัดเวลา สิ่งแรกที่พี่ผมไป คือ ไปถ่ายรูปกับ มิกกี้เม้าส์ ขอโทษเหอะ แถวยาวราวสะพาน Qing Ma ก็มิปาน พ่อคุณเอ้ย บ้านมึงไม่มีหนูดูกันเหรอว่ะ

---เอาไว้มาต่อคราวหน้าพร้อมรูปดีกว่าครับ---